Uyku / Haruki Murakami Kitap Yorumum

Herkese yeniden merhaba! Uzun zamandır okumadığım, ama çok sevdiğim yazarlardan Haruki Murakami'nin oldukça ince ama bir o kadar etkileyici olan Uyku kitabının yorumuyla karşınızdayım.

Uyku, yakın gelecekte okumayı düşündüğüm bir kitap değildi aslında. Merak ediyordum ama okumayı daha çok istediğim Murakami kitapları olduğu için geri planda kalmıştı. Şu anda Locke Lamora'nın Yalanları'nı okuyorum ama biraz yavaş okuduğum için sıkılmıştım. Bu sırada da Uyku'yu okumaya karar verdim. Zaten oldukça ince bir kitap. Bir gecede bitireceğimden emindim. Zaten kendi rekorumu kırıp elli yedi dakikada bitirdim kitabı. Son sayfayı da okuyup bitirdiğimde Haruki Murakami'ye bir kez daha hayran kaldım.

Uyku, adını bile bilmediğimiz bir kadının bir gece ansızın uyanması ve on yedi gün boyunca uyanık kalmasını okuyoruz. Bu kadın evli ve bir çocuğu var ancak ne kocası ne çocuğu ondaki bu değişikliği fark ediyor. Çünkü bu kadın hem anne hem de bir eş olarak ondan beklenilen her şeyi yapmaya devam ediyor.

Kitabı gerçekten çok beğendim. Yazar, ana karakterin duygularını okuyucuya tam anlamıyla hissettirebiliyordu. Kadının, tekdüze hayatından bıkmasını, eski alışkanlıklarından sırf evlendi diye vazgeçmesini ve aslında bunu o ana kadar fark edemeyişini, hayatının uyumadığı kısmının sadece kendisine ait oluşundan aldığı hazzı ve kitabın sonlarına doğru artık ölüm fikrinin onu o kadar dehşete düşürmemesini o kadar derinden hissettim ki...

Uyku'nun içinde Anna Karenina da önemli bir yere sahipti aslında. O hepimizin bildiği klasik "Bütün mutlu aileler birbirine benzer, her mutsuz ailenin mutsuzluğu kendine özgüdür." girişi, kitaptaki ailemizin durumunu anlatıyor aslında. Gerçekten de ana karakterimiz o birbirinin tıpatıp aynısı olan mutlu ailelerden birinin içinde. Her günü kelimenin neredeyse tam anlamıyla aynı geçiyor. Bir noktada aslında uykusuzluğu bununla da ilişkili. Uyuyamamasını sorun olarak görmemesi, bu tekdüzeliğin içinde sadece kendisine ait bir alana sahip olmasından kaynaklı. Uyumayarak bu alana sahip oluyorsa, uyumamak neden sorun olsun ki?

Uyku'ya Goodreads'te 4 yıldız verdim. Bunun en büyük sebebi, elbette beklediğim üzere kitabın sonunun oldukça açık bitmesiydi. Daha önce okuduğum Murakami kitaplarının sonu da böyleydi ama Uyku o kadar bir anda bitti ki gerçekten çok üzüldüm. Çünkü tam hızımı almış okurken bir anda son sayfaya gelince neye uğradığımı şaşırdım.

90 sayfalık bir kitap hakkında daha fazla ne söyleyebilirim bilmiyorum. Zaten yorumdan ziyade kitapla ilgili çıkarımlarımı yazdığım bir yazı oldu. Ama şunu söyleyebilirim ki Haruki Murakami'nin üslubunu gerçekten çok seviyorum. Kendisini okumayı özlediğimi fark ettim ve Locke Lamora'ya biraz daha ara verip, bir Murakami kitabı daha okumayı çok istiyorum şu anda. Bakalım, göreceğiz.

Uyku'yu gerçekten uykunuzun kaçtığı bir gece tek oturuşta okuyabilirsiniz. Güzel bir okuma deneyimi olacağından eminim. Aşağıya birkaç alıntı da bırakacağım. Onlara da göz atabilirsiniz.

Uyku'yu okuduysanız yorumlarda düşüncelerinizi paylaşırsanız çok sevinirim. Başka bir yazıda görüşmek üzere :)

Puanım: 4/5!

***

# "Dün evvelsi günle yer değiştirse bile hiç tuhaf gelmeyecek gibiydi. Bu nasıl bir yaşam, diyordum arada sırada. Bunu söylerken bir sahtelik hissediyor değildim. Yalnızca şaşırıyordum işte. Dünle evvelsi günü ayırt edemememe, böyle bir yaşam içerisinde sıkışıp kalmış, yutulmuş olduğum gerçeğine. Bıraktığım ayak izlerinin ben daha dönüp bakmaya zaman bulamadan, göz açıp kapayana kadar rüzgarla silinip gittiği gerçeğine." #

# "Şikayet edecek tek bir yanı yok, diye düşünüyorum ben de. Fakat işte bu şikayet edecek tek yanının olmaması arada sırada sinirimi bozuyordu. O "şikayet edecek tek bir yanı yok" ifadesi içerisinde, hayal gücünün dahil olmasına izin vermeyen bir şeyler, insanı tuhaf bir şekilde geren bir şeyler vardı. Bu da benim tepemi attırıyordu." #