Bana Dokunma / Tahereh Mafi Kitap Yorumum

BANA DOKUNMA

Özgün Adı: Shatter Me 

Yazar: Tahereh Mafi

Yayınevi: DEX

Goodreads Puanı: 4,04

Sayfa Sayısı: 321

Arka Kapak Yazısı: 

"Juliette tam 264 gündür kimseye dokunmadı.

En son birine dokunması bir kazaydı. Ama Yeniden Kuruluş onu cinayetten içeri tıktı. Juliette'in dokunuşunun neden bu kadar ölümcül olduğunu kimse bilmiyor. Kimseye bir zarar vermediği sürece bu durum kimsenin de umurunda değil çünkü dünya zaten perişan duruma. Her gün yeni bir hastalık ortaya çıkıyor, gıda sıkıntısı had safhada, gökyüzünde tek bir kuş kalmadı ve bulutlar garip bir renkte. 

Yeniden Kuruluş, yeni düzenin tek çare olduğunu iddia ettiği için Juliette'i bir hücreye kapattı. Hayatta kalan bir avuç insan ise savaş naraları atıyor. İşte bu yüzden Yeniden Kuruluş fikir değiştirmek üzere. Juliette onlar için mükemmel bir silah olabilir. Juliette, yeni düzenin tek silahı olabilir.

Juliette karar aşamasında. Ya bir silah olacak. Ya da bir asi."

***

Herkese yeniden merhaba! Bugün hunharca merak ettiğim kitaplarda biri olan Bana Dokunma yorumumu sizlerle paylaşacağım.

"Ben harflerden oluşan bir varlık, cümlelerin yarattığı bir yaratık, kurgu aracılığıyla oluşturulmuş bir hayal ürünüydüm."

Bana Dokunma'yı, İzmir Kitap Fuarı'nda almıştım. Normalde, yaza bırakmak istediğim bir kitaptı. Çünkü yazın tek gecede okuyup bitirmek istiyordum kitabı. Ama dayanamadım! Sınavlarım bittikten hemen sonra okumaya başladım.

Juliette&Warner

Bana Dokunma distopya türünde bir kitap. Birçok distopyada gördüğümüz gibi yönetim değişmiş, halk ekonomik olarak oldukça kötü durumda ve diğer insanlardan farklı olan bir ana karakterimiz var. Bana Dokunma'da bu şekilde. Dünyada ciddi hastalıklar var, gıda sıkıntısı yaşanmakta ve bütün bunların sonucu olarak ekonomik sıkıntılar da var. Ve bütün bu sorunlara çözüm olacağını iddia eden Yeniden Kuruluş var. Bir de ana karakterimiz Juliette var; ki Juliette'in dokunuşu ölümcül, yani dokunduğu kişiyi öldürebilen birisi. Bu bazılarına göre bir hediye/yetenek, Juliette'e göre ise bu kötü bir şey, bir lanet!

"Sanki ben oksijendim, o da soluk almak için ölüyordu."

Dediğim gibi Bana Dokunma, her şeyiyle bir distopya. Ama Bana Dokunma'yı diğer bütün distopya türü kitaplarından ayıran çok önemli bir özellik var. Yazar Tahereh Mafi'nin üslubu.
Tahereh Mafi, üstü çizili kelimeleriyle oldukça değişik bir anlatım sunuyor okuyanlara. İlk başlarda bu değişik üslup beni oldukça şaşırttı ama birkaç bölüm içinde bu anlatıma alıştım ve anlatımı oldukça sevdim. Ayrıca üstü çizili kelimeleri dışında cümlelerde oldukça değişikti. Daha önce okumadığım bir tarzdı.

Biraz da kitabın içeriğine gelecek olursak; Kitap Juliette'in anlatımından ve Juliette'in Adam'la tanışmasıyla başlıyor. Daha sonra işin içine Warner giriyor ki... Oraya daha sonra geleceğim!
Şimdi öncelikle söylemem gereken şey şu ki Adam'ı sevip sevmediğime hala karar veremedim. Bunu çok düşündüm; gerçekten. Adam'ın, Juliette'e karşı olan o aşık tutumu en başlarda çok iyiydi, çok sevdim. Ama sonra bir anda tıpkı Melez Sözleşmeleri'nde Alex ve Aiden'a olduğu gibi o aşık halleri harika bir şekilde sıkmaya başladı! Ve durum böyle olunca Adam'ı sevmemeye başladım.
Juliette, sevdiğim kız karakterlerden biri oldu. En başlarda güçsüz ve zayıf bir kız karakter olsa da sonradan olayların gelişmesiyle daha güçlü bir karakter haline geldi. Ve ben güçlü karakterleri severim!

"17 yıldır tutunmaya çalışıyordum. 17 yıldır tekrar yukarıya tırmanmaya çalışıyordum ama hiç kimsenin size el uzatmaya niyeti yokken yer çekimini yenmek neredeyse imkansızdı. 

Hiç kimse size dokunma riskini göze alamazken."

Ve Warner! Şimdi, Warner Yeniden Kuruluş'un başındaki kişi ve aşık olunası kötü karakter. Ve arkadaşlar, Juliette'le olan diyalogları tek kelimeyle muhteşem! Yani pek harika bir ilişkileri olmayabilir ama yine de atışmaları bile mükemmeldi. Bu kitapta pek fazla Warner olmasa da -özellikle kitabın ikinci yarısında Warner yoktu yani resmen yoktu- ilk kısımdaki Warner size fazlasıyla yetiyor ve onu çok fazla sevebiliyorsunuz.
Ben kitapları beğenip beğenmediğime, daha doğrusu düşüncelerim konusunda kararsız kaldığım kitaplarda çoğunlukla post-it koyduğum yerleri göz önüne alıyorum.  İşte kaç tane post-it kullanmışım, bu yerler nasıl yerler gibi. Bana Dokunma'da 12 tane post-it kullanmışım ve emin olun 12den daha fazla bile kullanılabilecek bir kitap. Yani bu post-it değerlendirmemden aşırı derecede iyi bir şekilde geçiyor Bana Dokunma.
Sonuç olarak kitabı fazlasıyla beğendim. Tahereh Mafi'nin üslubu, yarattığı karakterler, harika olay örgüsü... Bana Dokunma bir distopyada isteyebileceğiniz her şeyi ve daha fazlasını sizlere sunuyor; bu yüzden distopya seven/sevmeyen herkese önerebileceğim bir kitap!
Puanım: 5/5